شعر عشقولانه

 نام آنکه آفتاب مهرش در آستان قلبم هرگز غروب نمی کند 

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند
   قاب عکس توست اما شیشه ی عمر من است
               بوسه بر مویت زنم , ترسم که تارش بشکند
                        تار موی توست اما ریشه ی عمر من است
                                                    تقدیم به بهترینم که آخرینم شد...

بخند.........

آدمک آخر دنیاست بخنــــد آدمک مرگ همین جاست بخنــد

دست خطــی که تو را عـاشق کرد

شوخی کاغــذی ماست بخنــد

آدمک خر نشــوی گریه کنی !

کل دنیا ســراب است بخنــد

آن خدایی که بزرگش خواندی

به خدا مثل تو تنهاست بخنـد ....